Wat Maarten mij leert
Leven is aandachtig zijn
voor wat er zich voordoet.
De wisseling van jaren.
De wisseling van seizoenen.
De wisseling van gebeurtenissen.
Leven is verlangen
naar het andere leven,
dat, verscholen, dicht op mijn huid aanwezig is.
Zo dun ‘wie ein Hauch’.
Zo dichtbij als een ademtocht
dat dit leven mijn deel mag zijn.
Leven is dit te beseffen.
In steeds meerdere en diepere dimensie
waarin ik mijn mogelijkheden kan gebruiken.
Waarin het verlangen naar het Onzienlijke wordt geïntensiveerd,
waardoor op het einde van mijn leven
geen aandacht, geen verlangen, geen besef meer nodig zijn.
En van aangezicht tot aangezicht alleen liefde overblijft.
Mieke van Keep, in: ‘Luisterend naar Maarten’, Uitgave t.g.v. zijn 80e verjaardag, april 1998
Uit de bijna tweehonderd tussen1980 en 2007 geregistreerde sessie-toespraken van Maarten Houtman, wordt er maandelijks een uitgelicht – een traditie die al sinds 2014 bestaat. Dit is keuze voor de lopende maand: Het grote Wachten, met toelichting op het Blog:
Maarten Houtman
Het verhaal
Zonder dat je het beseft verander je voortdurend mét al het andere in de schepping – maar je ingeblikte ervaringen, gewoonten, oordelen, standpunten en verwachtingen bevriezen alles. In die starre wereld – ondanks blijdschap, verdriet, hoop en wanhoop, macht en onmacht – blijf je dezelfde van vroeger.
En toen je zoveel van een ander hield, dat zich een nieuwe wereld leek te openen zonder toekomst of verleden? Werd die niet weer afgedekt door de oude vergelijkende gedachten en gevoelens? Zodat je wegging terwijl je bleef …
En als je wél wegging … nog hoeveel malen?
Een boodschap, die alle beschavingen overleeft heeft, zegt: dat jij een verhaal bent dat alles bevat wat ooit geweest is en voortgaat te worden… en dat je dát kunt beseffen.
Die boodschap leeft nog steeds, ondanks de vaak misleidende uitleg die leraren, kerken en systemen eraan gegeven hebben. Als je aandachtig bent, bereikt ze je opnieuw.
En soms kan een ander, als het leven het niet zelf doet, je eraan herinneren dat het voorbijgaande en het eeuwige nooit gescheiden zijn.
Dan begin je opnieuw, zonder wegwijzers of duidingen, leraren of boeken, het belangrijkste te ontdekken wat er is: dat het ongeborene zich blijft uitdrukken in het voorbijgaande, vanuit de oorsprong.
Maar je ontdekt ook dat het zich niet laat oproepen, noch bereiken, noch benaderen.
Het komt en gaat, meestal onopgemerkt, soms beseft in een onschuldig moment.
Dat ongehaaste ontdekken openbaart je de verstrengeling van lichaam en geest.
En hoe ze elkaar beurtelings manipuleren en overheersen.
Alleen in het gelijkwaardige samen kan het onuitsprekelijke zich voltrekken.
Met jou en zonder jou, in de handeling zelf.
05-12-1994
Blijf luisteren, het verhaal gaat verder... Drie bijzondere toespraken
Sterven aan het moment Maarten’s drie laatste toespraken
< Sitemap Tao-zen