Categorie: Toespraak v/d maand

^{Bij de Toespraak v/d maand oktober 2023}

“Haar stem was nog zachter geworden als wilde ze het hem van binnenuit laten horen, vanaf een plek die er al voor je geboorte was, al vergat je haar meestal.
Ze ging verder:
Omdat maar heel weinig mensen hun leven zo inrichten dat ze zichzelf herinneren, blijven ze steeds dezelfde dingen herhalen. Waarom zouden ze het ook anders doen?

Imah had een tijdlang gezwegen en verdrietig de nacht ingekeken, waarbij ze haar hand opnieuw vast op het voorhoofd van het jongetje drukte.
Het olielampje had uit eerbied opgehouden ongedurig te sputteren.
Maar als je jezelf wel herinnerde kwam het moment dat je besefte dat alle ontmoetingen en verbintenissen, nieuwe, oude en heel oude, niet meer waren dan een hulp om de grote verteller te vinden en zó dichtbij Hem te komen dat je het komende verhaal in jezelf voelde opkomen tegelijk met Hem.
Dan veranderde je leven zó dat je de verbintenissen, ook die van heel vroeger, liet voor wat ze waren.
Je luisterde naar het ‘ervoor’, waardoor je afstandelijk leek voor de anderen om je heen door je liefde voor het alleen-zijn.”

Uit: Maarten Houtman, Mythisch verhaal over het leven en lijden van de mens.

< Sitemap Tao-zen

^{Bij de Toespraak v/d maand september 2023}

In de jaren 90 vroeg ik tijdens een sessie aan Maarten hoe het kwam dat ik het leed van de wereld altijd ver van me hield, omdat ik het gevoel had dat ik er anders aan te gronde zou gaan. Ik weet zijn antwoord niet meer. Later las ik in een toespraak dat het erom ging dat je je een voelde met het geheel. Maar helaas was ook dat iets wat ik totaal niet ‘begreep’.

Onlangs zag ik een interview op TV. Iemand was alles kwijtgeraakt bij de natuurbranden op Hawaï. Ik keek in zijn ogen en zijn ontzetting en wanhoop vloeiden bij mij binnen. Er was geen ontkomen aan. Is dat het, vroeg ik me af. Was dat wat Maarten bedoelde toen hij zei:

“Ik denk dat wij allemaal, ieder op onze plaats en ieder in onze situatie, mens kunnen zijn doordat we beseffen wat er gebeurt. En dat we proberen de angst, het leed van de vernietiging, in onszelf te verzachten. Erbij te zijn, het op te merken. Zonder sentimentele verhaaltjes, maar gewoon, erbij te zijn.”

Deze uitspraak vond ik in de toespraak van de maand september ‘Licht en schaduw’ uit juli 1993. Misschien wel de sessie waarin ik mijn vraag stelde.

Hij vertelt daar uit zijn jeugd over de oude tuinman die hem paaltjes leerde scherpen. En over mierenleeuwen die hij wilde verhinderen om mieren te eten.

Maar mij geeft hij ook antwoord op mijn durende vraag: “hoe kan ik het lijden in mij toelaten en verzachten.” Er is werk aan de winkel, met vreugde.

Klaaske, 24 augustus 2023

< Sitemap Tao-zen

^{Bij de Toespraak v/d maand augustus 2023}

“Vanochtend werd ik wakker met een heel oud beeld: dat je helemaal in je bekkenbodem zit, en dat je navel naar boven wijst, naar de hemel.
Dat zijn twee stappen. De derde stap moet nog genomen worden: dat de hemel, het mysterie, helemaal om je heen is. Terwijl je tevens heel duidelijk rust in de aarde. Want je bent niet weg van de aarde, je rust erin. Tegelijkertijd ben je in het mysterie.
Het is natuurlijk maar een beeld, maar het geeft heel kernachtig aan waar het om gaat.”

Zo begint Maarten Houtman zijn inleiding ‘Zo groeit de bloem in het onbeschrijflijke’, waarin hij vertelt hoe hij die dag wakker werd ‘met een heel oud beeld’…
Dat gaf er voor mij een bijna mythisch tintje aan en het maakte me ook nieuwsgierig naar welke oude traditie hij verwees. Telkens als ik deze toespraak las, kwam die vraag weer even op – tot ik een dezer dagen Christoffer Schipper ter hand nam en daar onderstaande passage las, die het voor mij een stuk helderder maakte.

Het beeld van de lagere streken van het lichaam volgens de beschrijving van het ‘Boek van het Midden’ komt overeen met dat van een op de rug liggend mens, een voor meditatie in de oudheid gebruikelijke houding. Het hoogste punt van het lichaam, beschreven als de top van de Kunlun, is dan de navel. Heel het landschap van het lichaam ligt dan rondom dit centrale punt gerangschikt:
“In de navel ligt het lot van de mens en zijn naam is Middentop, Grote Afgrond, Kunlun, Eenzame Pilaar of de Vijf Vestingen.”
Maar in verreweg de meeste teksten, om te beginnen in het ‘Boek van de Gele Hof’, wordt de zittende houding aanbevolen en valt de top van de heilige berg samen met de top van de schedel.
Christoffer Schipper, ‘TAO. De levende religie van China’

Van onze allereerste stap op het Zen-pad, zijn wij gewend om te ‘zitten’ – deze toespraak liet me zien dat de wereld van Tao-zen veel ruimer is.
_{Hein Zeillemaker, 1 augustus 2023}

---

^{Bij de Toespraak v/d maand augustus 2023}

< Sitemap Tao-zen

^{Bij de Toespraak v/d maand juli 2023}

Bij mooi weer, een zachte wind, geen regen, licht bewolkt en een niet al te hoge temperatuur, is het heerlijk fietsen in Waterland. Vaak fiets ik naar Broek in Waterland of Monnickendam. Maar ook naar Holysloot, het Schoolhuis of het Theehuis in Zuiderwoude. In Broek in Waterland neem ik een kop soep of een kop koffie bij de Wiitte Swaen. Tenminste als op het terras een plek is. Want alleen naar binnen gaan, lukt niet. De stoep is te hoog. De deur staat open, maar voor mij is hij dicht. Naar de wc gaan, zit er ook niet in. Dus moet ik me thuis een luier omgespen. Voor het Schoolhuis of het Theehuis geldt hetzelfde. Daar is zelfs een groot deel van het terras niet bereikbaar: de grond is te slap en is alleen met treden te bereiken. Dus!

En toch! Ik voel me niet achtergesteld of erger gediscrimineerd. Want mijn lichaam weet niet van discriminatie en wil het ook niet weten. Zelfs als ik een gevoel van achtergesteld-zijn speel – ik ben mens en wil dus in gelijke rechten aanwezig zijn – geeft het zijn prijs. Bij vrienden met wie ik een terras deel, lijken soms hun lichamen, vanuit plaatsvervangende schaamte, ook een prijs te hebben. Ze zeggen vaak, dat er bij de aanleg van het terras niet over nagedacht is. De gebouwde wereld blijkt vanuit één idee over het lichaam gebouwd te zijn. Het is alsof er gezamenlijk een moment van herinnering ontstaat die zegt dat de geest niet de dictator over het lichaam kan zijn. Het is het kortstondig besef dat het lichaam slechts een samenspel met de geest vraagt, hoe het lichaam door OLH ook is gebouwd. Het is daarmee onschuldig en behoudt die onschuld tot het uiteenvalt.

_{Rien Heukelom, 1 juli 2023}

maartenhoutman.nl/toespraken/huissen/december-2000/de onschuld van het lichaam

< Sitemap Tao-zen