✏️ NOTITIE bij de Toespraak v/d maand november 2023
Van 7 oktober 2023 zijn we nu nog helemaal vol…
Maar het overvalt ons elke keer weer: het brute geweld in de wereld, dat zich van ons veilige leven niets aan lijkt trekken, dat ons voor de zoveelste keer overvalt.
En we wikken en wegen, maar komen er niet uit - omdat het al veel eerder begonnen was, in datzelfde alledaagse leven…
Wat Maarten toen over 11 september 2001 zei, geldt nog steeds:
“Al die dingen die ik een beetje aanstip, omdat ik hoop dat de schrik in de Westerse wereld lang genoeg duurt dat we hier eens bij stilstaan. Het kan misschien dat het op het ogenblik alleen maar gezien wordt als een vreselijk iets, waarvoor we wraak moeten nemen. En dat doen we ook alweer op de traditionele manier, zou ik haast zeggen. Alleen met betere wapens, er kunnen meer mensen dood.”
De demonen zijn los. Aanval, verdediging, haat, woede, moord en doodslag, marteling en verkrachting golven voort.
Wat heb ik ermee te maken? Ik, de enkele mens?
Maar ik behoor toch tot deze wereld.
Hoe?
Meegenomen op de golven?
Besef ik dat? Besef ik wat plaats heeft, in me en buiten me?
Ik schrik …zoveel?
Terug naar je laten voortdrijven?
Dat kan ik niet meer.
Ik kan het niet vergeten.
Dus verdergaan.
Ik weet niet waar ik uitkom. Doet dat ertoe?
Voordat ik aan mijn onderzoek begon wel.
Ik wilde zekerheid in de baaierd van moord en doodslag.
Ik weet nu dat dat niet kan.
Klein en onmachtig moet ik verder.
Maar ik weet dat ik nu in de werkelijkheid sta, hoe die er ook uitziet.
Maarten Houtman, Convocatie 5-daagse van 10 t/m 15 december 2004 te Maarssen.