Korte autobiografische schets Dit is het einde, dacht de man. Hij zou boven de rioolgoot van het kamp kunnen hurken om de kramp iets te verlichten, maar hij wist van de uitgeteerde stervenden die hij in de dodenbarak verpleegde, dat na deze kramp weer een andere zou volgen en nog een en nog een, tot … Verder lezen De ongelovige
Foto boven: Hanna Mobach en Maarten Houtman in 2005. Foto Ingrid Bakker. Afgelopen nacht, vier hoog in onze flat in Amsterdam-Noord, meende ik door het raam het geluid van kabbelend water te horen. En ik was weer terug op onze woonboot in Amsterdam Centrum, deinend op het altijd bewegende water, terug ‘in mijn element’ – terug naar … Verder lezen Afgemeerd aan de Elpermeer
Elke lente als ik vanuit mijn studio op 4-hoog het flatgebouw verlaat, zie ik daar vlak om de hoek deze Japanse Kersenbloesem in bloei staan – van een schoonheid en volheid, die mij als grotestadskind telkens sprakeloos maakt… En dan wil ik haar fotograferen, en opnieuw … om dit allermooiste moment vastleggen – vóórdat ze, … Verder lezen Shake studio ‘Pied à terre’
Maarten Houtman hield zijn toespraken tijdens sessies voor de vuist weg. Als toehoorder vond je het eigenlijk vanzelfsprekend dat hij dat deed, diep vanbinnen wist je gewoon: hij is een groot verteller, zijn verhalen ontstaan uit de stilte, dezelfde stilte en leegte die de hele schepping voortbracht. En hij gaf ons daarmee de inspiratie die leegte en stilte … Verder lezen Verteller van het Verhaal
De laatste keer dat ik Maarten Houtman meemaakte, was drie dagen voor zijn overlijden – op 5 januari 2011. Ik had gevraagd of ik – op haar verzoek – een vriendin mocht meenemen, die hem welbekend was: Erna Heijligers.[1] Ze leed al jaren aan kanker, haar ziekte bereikte langzaam maar zeker een kritiek stadium. Na aankomst … Verder lezen De laatste keer
