Proloog
Mutter Meera ist eine Meister aus Deutschland
Ich traf Sie in das Dorf Talheim im Westerwald.
Schon beim ersten Treffen habe ich mich verliebt –
laut Protokoll durfte man Sie tief in die Augen sehen –
für eine Begegnung, eine Heilung, fürs Licht der
Pranja Paramita – Ihre Augen die mich anlächelten…
Ik heb haar daarna nog vele malen opgezocht maar ervoer haar toen als een gewone Indiase ascete, die lach van de eerste keer heb ik niet meer gezien…
En toen ik een keer aan haar woning aanklopte om een vraag te stellen, werd niet opengedaan.
Veel later riep ik haar thuis in wanhoop aan – en hoorde een stem die zei: “Neem een hond…”
Mijn eigen stem? Ongelovig hoorde ik het aan – en ik wist, ze had gezegd: als je mij aanroept, moet je het advies wat geef wel opvolgen…
Mutter Meera ist eine Meister aus Deutschland, Shaking Life, 16 april 2022
Toen ik begin jaren tachtig Maarten Houtman leerde kennen, sloeg dat bij mij in als een… – ja wat eigenlijk, als een meteoriet? Of was het eerder een zacht briesje waardoor ik werd meegenomen? Ik weet het gewoon niet, woorden schieten tekort.
Het eerste wat hij tegen mij zei – hij had het rijtje ‘zitters’ afgelopen en stond nu achter mij – was een terloops: “Dat zitten is ook goed voor de stoelgang…”
Er ging een schokje van het herkenning door mij heen… En tegelijk was er de vraag: hoe kon hij dat weten, dat ik daarmee zat…
Maar hij had me überhaupt overrompeld – een ‘geestelijk leraar’ die over je stoelgang begint?!
Toch was ik blij verrast dat hij me zag, in mijn diepste roerselen, in al mijn problemen…
Dat overkwam me niet lang daarna nog een keer – we hadden toen al een vertrouwensrelatie – toen ik wanhopig in m’n huis zat en hem in mijn wanhoop aanriep. Vlak daarop ging de telefoon, toen ik hem opnam was eerst een stilte … daarna zei een rustige stem: ‘met Maarten…’
De wereld was voor mij op slag veranderd, ik werd gezien, ik werd gehoord…
Op den duur ging ik begrijpen dat die lichamelijkheid voor Maarten een vanzelfsprekend gegeven was, waar het voor mij meestal heel ‘privé’ was – hoe vaak had hij het in de loop der jaren niet over ‘het liefdesspel’ gehad…
Er zouden nog dertig jaren vol verwondering volgen…
Beetje bij beetje werd het ‘blok beton’ – ik voelde me soms van beton, gegoten in de mal van mijn ‘streng gereformeerd verleden’ (dixit Maarten) – van binnenuit uitgehold… Zacht, zonder dwang.
Want waar vind je een zen-leraar, die je aanmoedigt vrij en blij achter je computer te gaan zitten…
Zoals hij aan me schreef: “Al die tijd ben je van harte bezig en OEFEN (de kapitalen zijn van hem) je je geest dieper door te dringen in de mogelijkheden die door jou nog niet in kaart zijn gebracht!! In plaats van een oefenen aan iets wat je eigenlijk niet interesseert, althans niet zoals het werk met je computer.”[1]
Van enige rechtlijnigheid was bij Maarten geen sprake, van schijnheiligheid evenmin…
En daarbij … überhaupt was alles wat hij zei – ook in zijn sessie toespraken – voor mij een BEVRIJDING…
Luister maar:
“Besef dat toch, je bent iets ongelooflijks, je bent zó’n geweldige mogelijkheid. En je zit je aldoor maar af te vragen, zal ik nou een boontje meer nemen of een boontje minder nemen… [gelach] Dat is jouw formaat niet. De sterren en de hemel en het heelal, dat is jouw formaat. En alleen jij hebt het in de hand om in dat formaat je leven te leven. En dan zul je ongetwijfeld brokken maken. Dat moet wel, je moet brokken maken in het leven, dat kán niet anders. Het kan echt niet anders. Die illusie dat je zo regelrecht naar de hemel wandelt, die is er niet. Maar zorg tenminste dat, als je valt, val dan uit de dertiende verdieping en niet over de drempel.” [gelach] Het principe van de eenwording, Eefde december 1987, woensdagmorgen
Want:
“Het ego denkt dat jij vlekkeloos zou kunnen leven. En dat is niet zo. Als dat zo was, dan was je gewoon niet op aarde gekomen. Je bent op aarde om dat allemaal te ontdekken. Dus je moet gewoon ontdekken. En daar heb je mij niet bij nodig. Doordat we nu samenzijn, komen er vragen op die normaal niet opkomen, dus dat is erg fijn. Nu hebben we dit samen ontdekt, en nu zeg ik tegen jou: ga maar! We hebben vertrouwen in je, ga maar! Dat betekent niet dat het nu plezierig is, misschien moet je er wel eens heel erg van huilen. Maar het hoort erbij, alles hoort erbij!” Ga maar!, Mennorode december 2006, zondagmorgen
Wat een man…
De mythische toespraken van Maarten Houtman deden bij mij op den duur de ijselijke treurzangen en de zondevallen van de dominees wegsmelten – de geest wordt ontketend, vrij als een vogel in zijn vlucht…
Hein Zeillemaker, mei 2023
______________
[1] Uit een email die ik van Maarten ontving.